Powtórka z rozrywki

Mamy ze ślubnym tak, że wychowani w różnych stronach kraju nad Wisłą/Odrą różne nawyknienia mamy. A że dodatkowo każde rogate – o kompromisie nie ma mowy i należy wypełnić potrzeby każdego w 100%. Stąd też określamy, co potrzeba i wtedy zazwyczaj zdumiony człowiek – sprzedawca ma na twarzy wypisane ‘Takie rzeczy to tylko w ….marzeniach’ i uprzejmie tłumaczy, że nie ma czegoś takiego i jak chcemy, to możemy opatentować. Na ten przykład materac podwójny z jednej strony miękki, z drugiej twardy. Albo ekspres kawowo-herbaciany. Który niby istnieje, ale nie robi ani dobrej kawy, ani przyzwoitej herbaty. Więc mamy maszynę do kawy i samowar rozłącznie. Że o imbryku o ceramicznym zaparzaczu o pojemności litra nie wspomnę, bo nas po prostu wyśmiali.

Otóż myślałam, że takie sytuacje, to tylko z mężem, z jak sama coś będę chciała, to w granicach realnych się zmieszczę, nie zahaczając o marzenia.

Myliłam się.

Teściówka ma imienino-urodziny. Chciałam jej kupić puzderko na biżuterię, sensownych rozmiarów, drewniane, ręcznie malowane. Z czego ten ostatni warunek był sine qua non. Ale nie cepelia i góralskie wzory, tylko coś gustownego. Rzuciłam się w odmęty handmandowych portali. Decoupage. Wszędzie. I niektóre twórczynie na tyle bezczelne, że twierdziły, iż teraz to się nie maluje, bo to przestarzała i w ogóle bez sensu technika, decoupage to jest przyszłość.

Pozwolę sobie się nie zgodzić.

I jaka konkluzja? Weekend poszedł mi na drzewo, bo po raz pierwszy w życiu malowałam pudełko drewniane. Jak się teściowej nie spodoba, to się z mężem rozwiodę. Na zdjęciach faza przed lakierowaniem, bo schnie i schnie, mam nadzieję, że zdąży wyschnąć i lakier zanim nastaną imienino-urodziny.