Zdumione urządzenia

Najpierw była zdumiona zmywarka. Bo jak to tak? Ona rusza z fazą, wodę leje, program przyjęła do wiadomości, ma zamiar zrealizować plan, jak zwykle, ona jest porządną zmywarką – a tu ktoś jej program w trakcie zmienia? Guziki wciska w dziwnej sekwencji, za uchwyt chwyta i szarpie bez pardonu? Zatem z tego zdumienia się zawiesiła i wyrzuciła błąd krytyczny. Nie wiedzieliście, że zmywarka może się zawiesić? Ja też nie. Do wczoraj.

 

Potem zdumiała się komórka męża. Choć chyba mąż bardziej. Bo trzymał Żabę, no trzymał przecież, jak ona złapała jego komórkę, jak zdążyła ugryźć, trzy razy, szybko, raz za razem, patrząc mu w oczy, potem tylko przejechała palcem po wyświetlaczu i pozwoliła sobie odebrać. Pół nocy chłop próbował przywrócić ustawienia. Chyba pójdzie do serwisu. Nie ma dźwięków przychodzących sms. Ale nie, że od wszystkich. Tylko  wybranych kontaktów to dotyczy. I na jakiej podstawie wybranych też nie sposób zgadnąć. Ot – nie słychać od teściówki, szefa, byłego szefa, etc. …moja córeczka 😉

 

A ostatni casus to drukarka. Ze zdumienia zaczęła brudzić wydruki i wydawać dźwięki mało melodyjne. Zatem chłop, oburzony najwyraźniej brakiem melodii, rozebrał urządzenie do ostatniej śrubki. Po czym wyrwał mnie spod prysznica.

– MUSISZ MI TO WYJAŚNIĆ!

Moim zdaniem nic nie muszę, ale przyleciałam, zostawiając za sobą szlak wodny.

– Co to jest? – spytał, wskazując rozbebeszoną drukarkę.

– Bałagan.

– Tak, ale TO??? – wskazał palcem jeden z elementów.

– Klamra do prania. Żabka. Fioletowa.

– JAK? Jak nasza córka to zrobiła?

– Łapką?

 

Także mamy nową hodowlę urządzeń. Zdumionych. Może z tego zdumienia instynkt samozachowawczy im wyewoluuje, albo świadomość?