– Proszę, potraktujcie to poważnie!

Prowadząca wyłączyła muzykę i spojrzała na swą grupę taneczną przerażonymi oczyma. – Bardzo was przepraszam, ale czy ktoś ma coś słodkiego?

Zaległa cisza. Słychać było śmieciarkę krążącą po kostce brukowej, dzwony w odległym kościele i pisk opon jakiegoś pojazdy, co to jego właściciel ma tak małego, że musi sobie rekompensować. Czyli cisza pełna napięcia.

Ewelina pierwsza otrząsnęła się z szoku.

“Ja mam!” krzyknęła radośnie i zanurkowała w plecaku. Z szerokim uśmiechem obróciła się do prowadzącej, dzierżąc coś różowego i podłużnego w dłoni. Po czym wzięła głęboki wdech… i zaczęła puszczać bańki mydlane.