Drogie Singielki i/lub Bezdzietne! Apeluję!

Jak już umówicie się z tą biedną Matką Polką, że ją nawiedzicie, bo biedna taka, sama siedzi i się nudzi, no zupełnie zatraciła się w pieluchach, jaka szkoda – i umówicie się, że nieszczęśnicę nawiedzicie – tak miesiąc przed się umówicie, bo wasze kalendarze jakże zapełnione – to do cholery jasne przyślijcie dzień przed przypominacza! Wiem, że średnio rozwinięta rozwielitka ma kalendarz, a w nim notatki. Ale pomiędzy lekarzami, bilansami, żłobkami – wizyta Najjaśniejszej Singielki może się zagubić. I wtedy dialog w drzwiach brzmi tak:

– O jessu, coś ci wybuchło?

– Tak, dziecko. Dwa lata temu.

– Zapomniałaś o nas…?

– Na śmierć. Ale cieszę się, że was widzę, fajna niespodzianka, kawy czy herbaty? Nie, nie wchodźcie za mną do kuchni!

Bo wiecie, Matka Polka też kiedyś była Panną z Kotem – który to Kot nigdy progu kuchni nie przekroczył, bo to takie proste wychować Kota, skoki po blacie? No, to właścicielka najwyraźniej się nie nadaje, do Kotów trzeba z cierpliwością! Więc w płycie kuchennej Panny można się przeglądać było i makijaż dyskretnie poprawiać, a garnków nigdy nie miała spalonych – bo nie gotowała 😉 Więc nie, do kuchni się nie wchodzi bez wyraźnego polecania. Naprawdę.

***

 – I jeszcze tę czekoladę chcę, pieprz z cytryną.

– Mowy nie ma.

– Ale warum!?

– Bo jest czarna i wygląda jak gorzka. I wrzuciłem do kawy. Zapach piękny, ale jak zaczęło palić…!

***

 – I marzy mi się takie mieszkanko malutkie…

– Na Mariensztacie?

– Nieważne gdzie. Takie wiesz, że jest jego pokój, dziecka pokój, sypialnia, bawialnia…

– yyy, a twój pokój?

– Starczy mi sypialnia.

– Dobrze, że nie kuchnia.

 

***

 – Chopie, wstawaj, siódma, żadem budzik nie zadzwonił, cholera jasna, wstawaj, siódma!!!

– Bo dzisiaj sobota?