“Pasieka Dredziarza” Ewa i Paweł Piątek

Cztery Laleczki [4/5]

Lekki język, piękny temat, urokliwe zdjęcia. Dodatkowy bonus za sentyment do Wrocławia. Otóż pan Dredziarz to jeden z grajków-bębniarzy z przejścia świdnickiego. Wieki temu, młodym podlotkiem będąc, uwielbiałam tę muzykę, te rytmy – byli zawsze i poprawiali dzień. Nie ma przejścia i nie ma grajków. Zostały wspomnienia.

Oprócz sentymentu do bębnów Dredziarz charakteryzuje się ogromną pasją – do pszczółek. Jakbym widziała mojego wujka. Tego, który dał mi pszczółkę do głaskania. Pszczółki są rewelacyjne, jak mają humor i dają się pogłaskać – ale lepiej nie róbcie tego bez wsparcia pszczelarza.

Książka rewelacyjna. Pasja pszczelarza wyziera z każdego akapitu. Całość zgrabnie podporządkowana rytmowi pracy przy pasiece. Wplecione wspomnienia – nie tylko Wrocław, nie tylko bębny. Jeszcze budowanie domu z ruiny, jeszcze układanie dachu. Pochwała natury, miodu, symbiozy.

Za co odjęta laleczka? Za rozdziały ‘z perspektywy kobiecej’. Owszem, rozumiem, że jak pasieka, to ma być o pszczółkach i drodze do własnej pasieki. Ale na mój gust żona stanęła za bardzo w cieniu męża, nie wykorzystała własnych wspomnień i własnych anegdot. Bo dowcip polega na tym, że całość redagowała pani Ewa. A rozdziały ‘z perspektywy pszczelarza’ skrzą się humorem, gdy tymczasem do ‘jej’ rozdziałów wkradła się dziwna nuta. Może powinna powstać książka “Żona Pszczelarza”? A może się czepiam, bo pszczółki lubię głaskać, a sałatka z jarmużu to dla mnie synonim katorgi… Może tak być. Pomijając przepisy z jarmużem w roli głównej – pozycja zawiera również porady praktyczne. Jasne, nigdy nie skorzystam z informacji, jak złapać rój ani jak dokarmiać pszczółki. Znam swoje ograniczenia, wiem, że jakby mi przyszło wyjąć ramkę to na widok słodkich małych pszczółek – wyglądających dokładnie jak robaczki – zemdlałabym na miejscu. Ale poczytać sobie mogę! I polecam lekturę wszystkim – w końcu nikt tego jarmużu na siłę jeść czytelnikom nie każe 😉

PS Mają takoż stronkę i bloga, miodu nie zakupiłam, więc nie dam głowy za smak. [Wujek żyje, choć po 4 zawałach, więc miód w rodzinie jest. Pyłku nie ma. Jak Dredziarz będzie sprzedawał pyłek, to pewnie się zaopatrzę] i tu ich stronka -> KLIK

PSS A w ramach wspomnień o pszczółkach – na rewersie kolczyków ze skarabeuszami pojawiły się pszczółki. Skarabeusze nie miały już wyboru i też się zazłociły.