“Hashtag” Remigiusz Mróz

Agnes leżała na łóżku szpitalnym, poskręcana w “chińskie er-zet”, co w zasadzie jest normalną pozycją, kiedy kobieta-człowiek próbuje jednocześnie wietrzyć bliznę po cesarce, nie urażać “dystrybutorów mleka” i na koniec jeszcze czytać.

Jak człowiek czyta, to nie lubi, by mu przeszkadzać. Ale Agnes wyraz twarzy miała lekko nieobecny, a wzrok czasem wędrował w okolice sufitu. Odważyłam się zatem spytać:

– Nówka Mroza? Dobre?

Spojrzała na mnie, jakbym spadła z czegoś wysokiego. Na głowę. Bez kasku.

– Równie dobrze mogłabym to czytać od końca. Albo to góry nogami.

Z lekka zwątpiłam, bo nie pojęłam, jak można czytać książkę do góry nogami.

Upłynął jakiś czas, wpadł mi w łapki własne “Hashtag”.

Zrozumiałam przestrogę Agnes. I takoż przestrzegam. NIE CZYTAJCIE. Nie warto. Naprawdę. A jak już musicie – to może spróbujcie do góry nogami? Przynajmniej jakiś fun.