Przychodzi baba do lekarza – a lekarz też baba.

Nie, żebym miała coś wbrew, wręcz odwrotnie, ja bardzo lubię, kiedy mój lekarz to kobieta, unikamy wtedy nieporozumień, a wręcz ośmielę się twierdzić, że się rozumiemy. Wtedy mają miejsce takie dialogi:
Lekarka: I cóż panią do mnie sprowadza?

Aksinia: Doktor kazał na kontrolę.

Lekarka: I jak, lepiej pani? Co to on przypisał…?

Aksinia: Syropki. I odpoczywać kazał….

Lekarka, z nosem w kartotece, licząc pośpiesznie: Odpoczywać? Z dwójką małych dzieci? Z czego jedno ma dwa lata, a drugie dwa miesiące? Odpoczywać??? Hihi, dowcipniś się znalazł!

[bo początek był taki, że przy wypisie wszystkim cesarkowym mówili, by odpoczywały, a niewielki ból blizny jest jak najbardziej normalny. I dzwonię do Agnessy, co to krojona godzinę po mnie była i pytam:

Aksinia: I jak, kochana, odczuwasz niewielki ból blizny?

Agnessa: Niewielki? NIEWIELKI?! Słuchaj, ta blizna mnie tak naqwia…

Aksinia: To przyznaj się, co robiłaś, że cię tak…

Agnessa:… siałam rzodkiewkę. …A ty? Bo też cię boli, skoro dzwonisz.

Aksinia: Boli? Mnie to naqwia! …z dzieckiem się bawiłam w kółko graniaste z lataniem…

…i to by było bardzo śmieszne, gdyby Agnessa nie poszła w końcu do lekarza, bo bolało coraz bardziej. Wszyscy obecni na dyżurze się zbiegli. Otóż utworzyły się jej jakieś krwiaki. Za miesiąc do rekontroli, bo nie wiadomo, co z tym robić. A ja się boję pokazać swojemu lekarzowi na oczy, bo żebym to ja tak odpoczywała, jak kazał, to nie skłamię…A co na te krwiaki Agnessa?

…przynajmniej rzodkiewka pięknie rośnie!]

Ale do brzegu. Czekając na lekarkę w piknej scenerii, łączonej z kliniką chirurgii plastycznej, uświadczyłam prania mózgu. Otóż nad głowami obecnych kobiet wyświetlano film. I jakbym miała zgniłego pomidora, to machnęłabym w ten monitor.

Otóż: zbliżenie na starszą kobietę, bez makijażu, lekko uśmiechniętą i głos z offu: blabla pacjentka lat bla bla, zwiotczenie skóry, przebarwienia, ścienienie, zmarszczki pogłębione przy ustach, wręcz bruzdy, zmarszczki w okolicach oczu, zwiotczenie skóry szyi bla bla – ten komentarz musiał być słyszany przez pacjentkę, bo jej uśmiech gasł. Ten w oczach także. Potem była pani doktor, w kitlu i profesjonalnym makijażu, dodatkowo wyfotoszopowana, beznamiętnie tłumaczyła, że pacjentka zgłosiła się za późno i teraz to już tylko skalpel i ostrzykiwania, ale, niestety, trochę zmarszczek zostanie, dlatego im szybciej się kobieta zgłosi, tym lepiej.

I moje skojarzenia, poza tym zgniłym pomidorem:

– zmarszczki przy oczach powstały od mrużenia, może to pamiątka po podróży poślubnej do Bułgarii, a może powtórzenie tejże podróży na Bahamy?

– bruzdy przy ustach tworzą się od szczerego śmiechu, takiego od serca, od częstych uśmiechów;

– skóra jest wiotka i cienka, bo była rozciągana, może przez ciąże, może przez odchudzanie – znaczy nie ta na szyi konkretnie, ale rozumiecie mój tok myślenia?

Zasadniczo ta kobieta wyglądała naturalnie, normalnie na swój wiek, na swojej twarzy miała zapisaną swoją drogę życia. W imię czego miała tę drogę wymazywać? Żeby byś atrakcyjną? Ale mąż ją widział w połogu, w żałobie po rodzicach, po utracie pracy, po śmierci psa – on tę twarz zna na pamięć, jak własną. Dzieci, wnuki? One tych zmarszczek nie widzą, przysięgam, nie widziałam zmarszczek mojej mamy nigdy! Więc jak to jest z tą atrakcyjnością? Pani ma pójść pod skalpel, żeby podobać się obcym przechodniom? Naprawdę???

Oczywiście, dopuszczam możliwość, że mąż ją rzucił dla młodszej, albo zszedł z tego łez padołu. I pani chce być znów liczącą się na rynku. Aleee… Był taki filozof, w starożytności jeszcze… I on się bardzo cieszył, że po 60 spadło mu libido i zainteresowanie życiem miłosnym. Bo wreszcie mógł się na poważnie zająć życiem i zainteresowaniami swymi. W jego wypadku była to filozofia. I tak sobie myślę – dlaczego kobiety dają sobie wmówić, że są li tylko opakowaniem zewnętrznym? Bo w tej poczekalni siedziało kilkanaście kobiet w wieku różnym. O ile te starsze uśmiechały się pod nosem – to smarkate patrzyły z przerażeniem, że człowiek się starzeje, dramat, skóra wiotka, dramat, one już robiły mentalnie notki, żeby za rok czy trzy umówić się, żeby nie być jak tamta pacjentka, że za późno, lepiej wcześniej, pani doktor mówi, że im wcześniej, tym lepiej, byle tylko zmarszczki nie pojawiły się, trzeba usunąć upływ czasu, czas jest zły… Bo starsze pokolenie ma jeszcze pomyślunek własny, ale młodsze, wychowane w kulturze wizualnej, atakowane reklamami… Bo to była tylko reklama, nikt nie zająknął się o błędach chirurgów, o możliwych zakażeniach, efektach ubocznych… Pani w kitlu nie musiała być lekarką, ważny był tylko kitel.

I na koniec: dlaczego nikt nie wmawia takich kocopałów mężczyznom?