O skarpetkach

Siedzimy przed izbą przyjęć, ja słaniam się na nogach, Żabcia rozgląda się, ratowniczka medyczna, czarująca kobita, ale jak ją w cywilu spotkam, albo jak mi do biura przyjdzie… ale to już inna historia.

Otóż swego czasu krążył w internecie mem, niemowlak radośnie poplątany w jakieś szmatki, tu noga wystaje, tam ucho – i podpis “Tatuś mnie przewijał”.

Ratowniczka medyczna: Żabusia, a czemu ty masz dwie różne skarpetki na nogach?

Żaba [zgodnie z prawdą]: Tatuś ubrał.

Ratowniczka medyczna: No tak, haha, faceci, zawsze to samo, jak tu nie wierzyć memom, zawsze na koniec wychodzi…

Ratownik medyczny: No dobra, tatuś ubrał, ale jak, mamusię też ubierał? Bo mamusia też ma dwie różne skarpetki.

Na szczęście w tym momencie otworzyły się drzwi i nie musiałam wymyślać ciętej riposty przy gorączce 39, z dzieckiem 41, …

Brat [on istnieje, naprawdę, znów ma długie włosy, dłuższe ode mnie, a rzęsy jak struś, nic sprawiedliwości w tej genetyce… po wysłuchaniu opowieści] Refleks ci słabnie siostra, na starość. Było powiedzieć, że wspierasz dzieci autystyczne… Bo taka akcja była, że się różne skarpetki ubierało…

Aksinia: Może i tak, ale to kłamstwo, po prostu nie sposób ostatnio skompletować skarpetek.

Brat: To może jesteście trochę autystyczni? Bo to trzeba mieć coś nie halo, by nie wpaść na zakup 50 identycznych par.

Także tak.

I jeszcze zgłaszam reklamacje, bo nie dostała się nam ta zapowiadana burza. Wszyscy mieli – a my nie. I słońce nadal praży, choć o 10 stopieńków mniej. Szał po prostu. Skarpetkowy.