Dzień Żaby czyli o zieleni słów kilka

Dzień Żaby był jakiś czas temu. Dzieciom nakazano przybycie w stroju w barwach Irlandii [bo ta wyspa to jest taka zielona, jak włosy syreny o świcie]. A takoż znalezienie w domu książeczki o żabce. Spoko, książeczek mogę dostarczyć skolko ugodno, wagonów kilka. Ale ubranie zielone????

– Jakie tu dziś moczary, wszyscy na zielono… Żabusia, a ty czemu nie? Mama zapomniała?

– Mama pamiętała, książeczki mam.

– Książeczki, ale gdzie ubranko?

– Proszę pani, my od pokoleń mamy tylko niebieskie oczy, niby skąd mam wytrzasnąć cokolwiek zielonego?

Pani M spojrzała na mnie z obrzydzeniem. Ciotka Mara z kolei zapluła się ze śmiechu.

– Słuchaj, u nas też wszyscy błękitnoocy, a zielonego sporo mam…

– Tak, ale ty pół życia ruda kita byłaś, a ja tylko kilka lat. Zielony to mam ręcznik.

– Było Żabie turban uwić na głowie.

– …Kąpielowy…

– …togę udrapować?

To nie tak, że nie lubię zielonego. Na dowód szyszunie w zielonej żywicy.

Komplet z nich zrobię w wolnej chwili, większa na wisior, mniejsze na kolczyki. A teraz to chyba pójdę na zakupy jakieś, bo wiecie, wrocławskie korony leżą na koszmarowej. Za chwilę pół miasta będzie miało, biorąc pod rozwagę warunki higieniczne w w/w szpitalu.