Siała baba mak czyli jak dobrze zna mnie mój Xżę…

Spojrzałam, co mi między kartami zalega, poza fiołkami, bratkami i stokrotkami różnych kształtów pałętały się płatki maku. Do zatopienia beznadziejne, miękkie to i jedwabiste, dramat.

Po namyśle płatki przeobraziły się w taką oto miniaturkę. To jest rozmiar mojej dłoni, zresztą po płatkach widać, że maleństwo [na wzór Anny Pavlovej, jednak rosyjskie primabaleriny są obłędnie piękne]

Aksinia do Xżęcia swego, sms: Kochanie, zobacz jakie ładne zrobiłam! Idę zbierać maki, bo mało płatków mam.

Xżę do Aksini, sms: Śliczne. Mam zamówić obiad czy odgrzejesz pierogi?

Aksinia spogląda na zegar i poczucie winy zalewa ją niby tsunami. Nie wiem, gdzie ten czas się tak spieszy, ale za nim nie nadążam.