Moje dzieci mnie przerażają

Dwie małe sztuki, 3l + 5l.

Mikołaj był.

“Kijanka, nie jedz wszystkiego naraz, będzie cię bolał brzuszek” “Wiem” odpowiada i zjada.

“Żaba, nie jedz wszystkiego naraz, będzie cię bolał brzuszek” “Dobrze, ale schowaj tak, żeby mi Kija nie zjadła” i dzień po dniu wyjmuję jej czekoladowego mikołaja ze skrytki, a ona odmierza na własnej dłoni, czy przez noc jej nikt nie podjadł. Zjada kawałek i znów mierzy, żeby wiedzieć na dzień kolejny.

Zrobiłyśmy – tartę z wiśniami z wzorkiem w gwiazdki, złożyłyśmy tę lodową jaszczurkę z lego, co to przez małe elementy myślałam, że pójdę po lupę, malujemy na płótnie obrazek, co to jest zasadniczo kolorowanką dla dorosłych, ale mikołaj nie przejmuje się duperelami…

…a pod koniec dnia one i tak jęczą, że nudno-nudno i mamo, kiedy pójdę do przedszkola.

A w przedszkolu z 10 grup połowa na kwarantannie. A w grupach czynnych dzieci 5 -12. [w każdej grupie jest zapisanych 25 sztuk i zazwyczaj bywa 20]. Z czego w naszej grupie chorzy wszyscy na szkarlatynę. Strach dziecko posłać, bo dopiero kończy antybiotyk.

Z bezsiły i nudno-nudno robię zdjęcia dziwne. Zastanawiam się, jaki to ma sens, skoro sama lubię zdjęcia konkretne?

Tak, odmierzanie czekolady mnie przeraża. Serio.

Kolczyki są z craclem duo, będę szukać innych połączeń, mam jeszcze błękit – granat, zieleń-pomarańcz diabli wzięli po drodze. Ale ten błękit-czerwień też jest ok. Jak coś to kolczyki do wzięcia, nie wystawiłam w sklepiku, bo mi tu internet dowożą wiaderkami i chyba wiaderka zamarzły w śniegu…. czy coś.