Iluzja

Kto jeszcze pamięta absurdalne w swej brzydocie trójwymiarowe pocztówki? Otóż ja pamiętam całkiem dobrze. A kto pamięta obrazy malowane na papierze poskładanym w harmonijkę, że patrząc z jednej strony widzisz kobietę, a z drugiej – mężczyznę? Obrazy wodzące wzrokiem za widzem też mi się w życiorysie pojawiły…. wszystko to, oraz parę innych ciekawostek, jak lustra bez końca etc dostępne ku uciesze maluchów w Muzeum Iluzji.

Trzeba było skręcić na targi walentynek slow czy inne handmade na sąsiedniej wyspie. Przeczycie wyło, że ta iluzja, to ściema.

Znaczy – dzieciom się podobało. Bo i też do dzieci adresowane, wszystko można dotknąć, poruszyć, paluszkiem w błyskawicę, szał ciał… pawie pióra na gipiurach. Wrażenie odpustowości nie opuszczało nawet w toalecie, gdzie jeden kran miał tylko ciepłą, drugi tylko zimną wodę. Szkoda, że umywalki oddzielne.Ale może to tylko kolejna iluzja.

Jak iluzją chwile dobrego humoru szefowej. Kiedy dałam się wpędzić w sytuację, że ma to dla mnie znaczenie, że płaczę po nocach i boli mnie głowa przez cały czas, gdy jestem w biurze, a brzuch, przez cały pozostały? A przeczucie wyło – nie wracaj tam, nie wracaj, masz szansę, próbuj coś innego, na spokojnie…

Kto by ufał przeczuciom

Łatwiej zaufać iluzji.

Muzeum Iluzji na wyspie słodowej – polecam dla dzieci oraz influencerów, świetne focie można strzelać.

Życia w iluzji, że przecież będzie dobrze, jeszcze nie jest tak źle – nie polecam nikomu.

Advertisement