W zasadzie wciąż mam niedobór ‘lektur otulających’, w zasadzie sytuacja z remontem, przedszkolem Żabki, brakiem żłobka Kijanki, brakiem perspektyw pracy Xcia – wszystko to powoduje, że nie powinnam czytać nic smutnego. Z drugiej strony, jak mawiał Tewje… może to jakiś sposób, by się otrząsnąć, w sensie, przeczytam, że komuś gorzej, to się zbiorę, pozbieram? Nie działa. Niemniej, jakby ktoś chciał sobie pogorszyć humor, służę pomocą: “Władcy strachu” – reportaż pani Winnickiej i pana Sturis. O pedofilach. Na wyspie Jersey. O tym jak przez dziesięciolecia krzywdzono dzieci w sierocińcach, jak ich życia zostały zniszczone, wykolejone – a sprawcy do końca życia … Continue reading Książki, których lektura boli