Japonia x 2 czyli dwie bardzo różne książki

W Japonii nie byłam i raczej już nie będę. Z wyliczeń wynika mi, że jakbym żyła o chlebie i wodzie to w wieku 150 lat mogłabym pozwolić sobie na wycieczkę ze wszystkimi szykanami. Co prawda Nisia twierdzi, że to wcale nie takie trudne, tu jej wpis, jak ogarnąć finanse i podróżować… ale myślę, że ona po prostu nigdy nie spotkała idealnej promocji w księgarni, dokładnie wtedy, gdy uzbierała się sensowna kwota. Po promocji ta kwota już zwykle nie jest sensowna.

Zatem Japonia w odsłonie książkowej, czyli “Tatami vs krzesła” kontra “Skośnym okiem”.

Tatami od Agnieszki, Oko z promocji.

Tatami wydane 2011, wydawnictwo Muza, oprawa miękka.

Oko jest z 2014, wydawnictwo Finna, twarda okładka.

Tatami to opowieść o japońskich zwyczajach, chwili bieżącej, odrobina kultury i egzotyki, okraszone zdjęciami autora.

Oko to zbiór felietonów pisanych w 2014, obok ekonomii dotyka polityki, w mniejszym stopniu obyczajów.

Tatami wyjaśnia, opisuje, każdy akapit ma swoje miejsce, każdy rozdział podsumowanie.

Oko śpieszy się, gubi wątek oraz czytelnika.

Po lekturze Tatami czytelnik wie, że nic nie wie, ale się przynajmniej starał.

Po lekturze Oka czytelnik czuje się potraktowany jak idiota.

Na czym polega główna różnica? W Oku potykałam się o błędy ortograficzne, logiczne, stylistyczne. Zdarzały się akapity jakby żywcem z brudnopisu, brakło nici przewodniej albo sensu. Interpunkcja w języku polskim naprawdę nie jest dowolna. Przecinek potrafi zmienić sens zdania. Zabrakło korekty, redakcji, nie wiem, jak dokładnie przebiega droga od materiału autora do wydrukowanej pozycji – ale zabrakło nadzoru.

Na czym polega dowcip? Obie pozycje napisał ten sam autor, Rafał Tomański. Nie uwierzę, że w ciągu kilku lat zapomniał zasad ortografii. Zatem – Tatami dla wszystkich ciekawych Japonii, Oko – dla odpornych. W obu pozycjach wiele ciekawostek i całkiem sporo twardych, ekonomicznych danych.

A na fali sentymentu do Japonii popełniłam kolczyki z sakurą oraz zakładkę.

Kolczyki dostępne TU, a zakładka czeka na lakier.

I jeszcze lewa strona [ciemności?]