“Drzwi do piekła” Maria Nurowska – porno po polsku?

Nie jest prawdą, jakobym nie lubiła polskiej literatury.

Nie jest prawdą, jakobym dostawała gęsiej skórki ze strachu na sugestię konsumpcji romansu czy soft porno.

Nie jest prawdą, że brzydota życia opisanego mię odstręcza.

“Drzwi do piekła” miały wieki temu taką promocję, że aż zapamiętałam i pokusiłam się walczyć o pozycję w wymianie książkowej. Podobno autorka udała się do ciężkiego więzienia dla kobiet i słuchała opowieści, bo osadzone nie mają nic innego do roboty, jak spowiadać się autorce romansów. [Tak, książki oparte na faktach też można przekształcić w romans, przykładem “Miłośnica”, zresztą całkiem przyzwoita pozycja.]

Moim zdaniem – i rozumiem, że dla kogoś może być inaczej – jest to książka na jedno czytanie. Ponieważ pośród wszystkich scen i narastającego – oraz opadającego 😉 – napięcia intrygowała mnie odpowiedź na jedno pytanie. Dlaczego zabiła. Jak dla mnie pomysł był super, pogrzebać odpowiedź pośród bełkotu pseudo-wyzwolonej pseudo-artystki. Na portalu ‘Lubimy czytać’ – którym chyba coraz mniej będę się sugerować – parę osób zawarło informację, że powichrowana, zniszczona nimfomanka z zazdrości dokonała mordu. No cóż. W takim razie ci recenzenci nie przeczytali książki uważnie. 

Dla wczesnej młodzieży nie polecam, niektóre opisy nazbyt drastyczne i nie sądzę, by były niezbędne dla fabuły, ale co kto lubi. Dorosłym nie bronię. Lubię, jak autor ze mną gra inteligentnie i lubię być zaskakiwana.

Mrs Olitorio – oto Laleczka-Poleczka, ale chyba już odpadliśmy z mundialu? Tak, czerwone korale i warkocze to to, co mi się najbardziej skojarzyło 😉 Tylko teraz – miałabym porobić laleczki wszystkich faworytów, Ty typujesz a ja ustawiam na parapecie i daję znać, którą wiatr przewrócił??? No bo wizji nie mam… TV też nie 😉