Wiosennie – krzywy humor bez związku

Okulistka do studentki: O, i popatrz sobie w lewym, widzisz? Taki pantofelek….

Aksinia na fotelu: Zaraz, o co chodzi?!

Okulistka: Cii, bo mi zniknie, potem.

Potem.

Aksinia: No i co z tym moim pantofelkiem?

Okulistka: Nic. Urwało się, w kształcie pantofelka właśnie, ale nie zawadza, więc zostawiamy. Będzie pani żyła z pantofelkiem w oku.

Aksinia przytoczyła ślubnemu opowieść, zamyślił się przez chwilę.

Xżę: Czyli masz zapasowe obuwie? No to przypomnę ci to, jak będziesz wybierała kolejne buty.

Aksinia: Żadne takie, ja mam pantofelka, a potrzebuję kolejnych glanów. To są dwie różne sprawy!

Porównanie fikcja a rzeczywistość czyli Bonda vs Kowalik

“Tylko martwi nie kłamią” kontra “Warszawa kryminalnie”

Po pierwsze kryminały mnie nie kręcą, ale w bibliotece mam ich nadreprezentację, to wzięłam Bondę, bo sama mi w ręce wpadła. Że pani zna środowisko od podszewki – widać od pierwszych stron. Osobiście znałam prokuratorkę, którą mąż lał jak mokre żyto i nigdy z tym się nigdzie nie zgłosiła. Że nikt jej nie pomógł w pracy – bo panie odwracały oczy, a panowie to chyba uciechę mieli, nie wiem – to też wiem, więc jestem w stanie przyjąć do wiadomości różne koszmarne sytuacje życiowe, z którymi prokuratorka sobie nie radzi i nie poradzi.

Czego nie przyjmuję? Opisu seksów na kilka stron jako pomieszania seksów i komunii dusz. Z takimi klimatami to proszę do harleqinów, tam się ich spodziewam, a tu się poczułam zaatakowana. Przedłużonych opisów rozkmin psychologicznych. I parcia na sensację i wielomilionowych rabunków, etc.

Co było super? Język. Intryga.

Wniosek: super w swoim gatunku

Pani Kowalik z kolei przytacza akta sądowe, z postępowania, przesłuchań, rozprawy – wreszcie wyrok z uzasadnieniem. Komentarze odautorskie tylko, gdy spotkała się później ze stroną lub gdy wynikło kolejne postępowanie lub na ten przykład samobójstwo.

Krótko, na temat, czystym skalpelem. Część z tych spraw pamiętałam z pierwszych stron gazet. Czasem zupełnie inaczej, niż stało w aktach. …a Lepper już tyle lat nie żyje. …a pewni ludzie nadal są bezkarni.

Wniosek: doskonale się czyta, jak to akta 😉 ale nie napawa optymizmem.

Co do optymizmu – za oknem wiosna. Wygląda tak:

PS I pamiętajcie – mąki nie pierze się w wysokich temperaturach. Dzieci też.